Monday, December 26, 2016

මම

රැයේ පියකරු සිනමා දසුන් මත
මිහිරිම මතක රදවමි
නුබේ අත් අල්ලගෙන ඇවිද ගිය තැනක ඉදහිට
දැනුදු සිත නවතමි
මේ සිහිනයක්මදැයි විමසන වරෙක සිත
දිගුකල හැකි දුරට අත පා බලමි
සයනයෙහි මුව හොවා දිගු රැයක
කෙටි සිහින පෙල ගසමි
වා කවුලු හිදැසකින්
දුර ඈත සද දකිමි
තරුවකට ලන් වෙන්න
නොහැකි බව මම දනිමි
දිගු සුසුම් කදුලු වැහි
අතර බොදවන සද බලමි
සුව සිහින අතර නුබ නිදන බව සිත සිතා
දිගු රැයක් කෙටි කරමි
සිනාබර නුබේ වත අලුත් වූ නුබේ ලොව
මොහොතකට සිහි කරමි
අරුණු නැගෙනා හෙට
අලුත් දවසකට දිරි ගනිමි
දුක හිතෙන්නෙම නැත්ද දැන් ඔයාට
අසනා අයෙකු ලග මොහොතකට ගොලුවෙමි
ජීවිතේ හැටි ඔහොමයි
දහස් වර මියැදෙමින් ලෝකයක් රවටමි

No comments:

Post a Comment